อัตราส่วนห้อง กับการติดตั้งลำโพงเบื้องต้น (Initial Room To Speaker : Aspect Ratio)

ติดตั้งลำโพงเบื้องต้น กับอัตราส่วนห้อง (Initial Room To Speaker : Aspect Ratio)

ติดตั้งลำโพงเบื้องต้น ห้องแต่ละห้องมีรูปทรงที่แตกต่างกันออกไป การครอบคลุมของลำโพงก็เช่นกัน แล้วจะเชื่อมโยงทั้ง 2 เข้าด้วยกันได้อย่าง ? แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะรูปร่างของห้องมีความหลากหลายไม่จำกัด แต่ต้องการความถี่ที่คงที่ ส่วนรูปร่างการครอบคลุมของลำโพงมีความหลากหลายจำกัด แถมยังมีความแปรปรวนสูงตามความถี่อีกด้วย

“เป้าหมายคือ การเติมเต็มรูปร่างของห้อง ด้วยการครอบคลุมที่สม่ำเสมอในแต่ละความถี่ของลำโพง”

ซึ่งการ ติดตั้งลำโพงเบื้องต้น มีด้วยกัน 2 วิธี คือ

ใช้ลำโพงใบเดียว ที่มีการครอบคลุมความถี่คงที่ และตรงกันกับรูปทรงของห้อง หรือใช้ลำโพงหลายใบรวมกัน เพื่อตอบสนองการครอบคลุมความถี่คงที่ในรูปทรงที่กำหนด ไม่ว่าในกรณีใด พื้นที่แบบไหน การใช้ลำโพงเพียงใบเดียวคือจุดเริ่มต้น และควรเริ่มจากจุดนั้นก่อน ถึงเวลาแล้วที่จะใช้สิ่งนี้ กับการเลือกลำโพง และการวางที่เหมาะสม เพื่อสร้างการตอบสนองที่แปรปรวนน้อยที่สุด

การวาดมุมกระจายเสียง

วิธีเบื้องต้นในการกำหนดรูปแบบครอบคลุมเสียง และจุดเล็งของลำโพงใบเดียว คือ “การวาดมุมกระจายเสียง” ซึ่งจะทำให้เห็นส่วนโค้งที่เท่ากันจากจุด On Axis (0 dB) ไปจนกระทั่งถึงจุด Off Axis (-6 dB)

จากรูป หากเพิ่มกฎกำลังสองผกผัน (Inverse Square Law) เข้าไปในสถานการณ์ จะเห็นว่าในส่วนด้านข้าง จะมีระดับเสียงเท่ากับด้านหลังสุด (เส้นความแปรปรวนต่ำ)

ข้อจำกัดหลักของวิธีการวาดมุมกระจายเสียง คือ

• ขาดการแสดงรูปร่างของระดับเสียง
• พื้นที่ของผู้ชมในความเป็นจริง ไม่ได้เท่ากันกับส่วนโค้ง
• ไม่มีรายละเอียดเกี่ยวกับ HF roll off ระหว่าง O dB ถึง -6 dB
• ขาดการแสดงระดับสัมพัทธ์ของไลน์อาร์เรย์ หรือลำโพงหลาย ๆ ใบ

ความแปรปรวนสูงสุดที่ยอมรับได้

เป้าหมายของความแปรปรวนต่ำสุดจะทำได้ง่ายขึ้น หากการครอบคลุมลำโพงมีความสัมพันธ์กับพารามิเตอร์นี้ จากรูปด้านบน พื้นที่ในส่วนโค้ง แสดงช่วงของความแปรปรวนสูงสุดที่ยอมรับได้ นั่นคือ 0 ถึง -6 dB และนี่เป็นกรณีแย่ที่สุด ที่จะยอมรับได้ในการออกแบบระบบเสียง แทนที่จะเป็นกรณีที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้!!

การพิจารณาความครอบคลุมแบบอสมมาตร

รูปร่างการครอบคลุมแบบสมมาตร มักใช้กับรูปทรงสำหรับครอบคลุมเสียงในแนวนอน ซึ่งผู้ชมจะกระจายตัวเท่า ๆ กันบนส่วนโค้ง ในพื้นที่ต่าง ๆ ทั้งสี่เหลี่ยมจัตุรัส หรือสี่เหลี่ยมผืนผ้า ในทางตรงกันข้าม การครอบคลุมในแนวตั้งนั้น มักจะไม่สมมาตรเสมอ กล่าวคือ พื้นที่ On Axis และ Off Axis จะไม่กระจายออกจากจุดศูนย์กลางอย่างสม่ำเสมอ โดยรูปร่างครอบคลุมแบบอสมมาตร สำหรับลำโพงเพียงใบเดียว ความแปรปรวนในระดับเสียงต่ำสุด จะเป็นผลมาจากการชดเชยการสูญเสียระหว่างระยะทาง และการสูญเสียตามแนว Axis ซึ่งคือการเข้าใกล้แหล่งที่มา ในขณะเดียวกันก็เคลื่อนออกมายัง Off Axis

การครอบคลุมแบบคันธนู

การครอบคลุมเสียง มีความคล้ายคลึงกันระหว่างคันธนูและลูกศร ลำโพงจะอยู่ที่มือจับสาย คันธนูคือส่วนโค้งตามแนว Axis หน้าลูกศรแสดงถึงจุดที่ไกลสุดของพื้นที่ จะเห็นจุด 0 dB และ -6 dB ซึ่งเกิดจากแกน Axis และกฎกำลังสองผกผัน (Inverse Square Law)

ส่วนปลายของคันธนู แสดงถึงระดับ Off Axis ตำแหน่งเหล่านี้ลดลง -6 dB ซึ่งเป็นผลจากการสูญเสียตามแนว Axis ถ้าวาดเส้นตรงระหว่างหน้าปลายลูกศร (-6 dB) และปลายคันธนู ( -6 dB) จะเกิดเป็นรูปร่างของเส้นความแปรปรวนระดับต่ำสุด ต่อมารูปร่างของคันธนูสามารถปรับขนาดได้ ยกตัวอย่างเช่น เมื่อระยะครอบคลุมแคบลง ความยาวของหน้าลูกศรก็จะไกลขึ้น พร้อมกับแรงดึงคันธนูไปด้านหลัง ความกว้างคันธนูจะลดลง

ระยะครอบคลุม จะเชื่อมโยงตำแหน่งที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับระดับเสียง และความแปรปรวนของสเปกตรัมความถี่ โดยขณะที่เดินไปบนเส้นความแปรปรวนต่ำ จะพบกับการตอบสนองทั้งระดับและความถี่เสียงที่ตรงกัน เห็นได้ชัดว่านี่คือจุดที่ต้องการให้ผู้ฟังอยู่

จากรูป แสดงพื้นที่ครอบคลุมแบบอสมมาตร คันธนูที่เหมาะสม จะสร้างการครอบคลุมในระดับที่เท่ากันได้ ผลลัพธ์คือความแปรปรวนของระดับขั้นต่ำในพื้นที่การฟัง

อัตราส่วนการกระจายเสียง (The Forward Aspect Ratio)

การกำหนดรูปแบบครอบคลุมของลำโพงกับพื้นที่ เป็นสัดส่วนของความยาวและความกว้าง สิ่งนี้เรียกว่า Aspect Ratio (อัตราส่วน ยาว/กว้าง) ซึ่งเป็นสัดส่วนที่สถาปนิกใช้กันทั่วไป เพื่อกำหนดลักษณะรูปร่างของห้อง เนื่องจากการเลือกรูปแบบการครอบคลุมของลำโพงที่เหมาะสม จะสัมพันธ์กับรูปร่างของห้อง อัตราส่วนการกระจายเสียง จึงเป็นทางเลือกที่เหมาะสม

อัตราส่วนการกระจายเสียงครอบคลุมพื้นที่ (FAR) หาได้โดย ด้านยาว หารด้วยด้านกว้าง

ยกตัวอย่างเช่น พื้นที่ยาว 20 เมตร กว้าง 10 เมตร FAR จะเท่ากับ 2 และมุมครอบคลุมลำโพงที่ต้องใช้จะหาได้จากสมการ

Coverage Angle = 2asin(1/FAR)

พื้นที่ยาว 20 เมตร กว้าง 10 เมตร จะต้องใช้มุมครอบคลุมลำโพงเท่ากับเท่าใด จาก Coverage Angle = 2asin(1/FAR) โดยที่ FAR =2

Coverage Angle = 2asin(1/2)

Coverage Angle = 2asin(0.5)

Coverage Angle = 2 . 30

Coverage Angle = 60

ดังนั้น พื้นที่ยาว 20 เมตร กว้าง 10 เมตร จะต้องใช้มุมครอบคลุมลำโพงเท่ากับ 60 องศา หรือสามารถดูได้จากตารางด้านล่างเพื่อเปรียบเทียบ Coverage Angle และ Aspect Ratio

จุดประสงค์ในการกระจายเสียง คือต้องการใช้ลำโพงกระจายเสียงไปด้านหน้า ดังนั้น จะการออกแบบมุ่งเน้นไปที่พื้นที่ด้านหน้าของลำโพง โดยเรียกสิ่งนี้ว่า The Forward Aspect Ratio (FAR) หมายถึงการกระจายเสียงของลำโพงไปข้างหน้า เมื่อเทียบกับอัตตราส่วน ยาว/กว้างของพื้นที่  โดยสามารถออกแบบได้หลากหลาย

ยกตัวอย่างเช่น การแยกลำโพงแบบ Long Throw สำหรับกระจายเสียงไปด้านหลัง ขณะที่ลำโพงแบบ Short Throw จะกระจายเสียงที่ด้านหน้าของพื้นที่  The Forward Aspect Ratio ทำให้มีรูปร่างที่ปรับขนาดได้ ซึ่งจำเป็นต้องเข้าใจในการออกแบบและเปรียบเทียบ

ลำโพงที่มีมุมครอบคลุม 180 องศาจะมี FAR เท่ากับ 1 โดยลำโพงจะส่งพลังงานไปด้านข้าง ซึ่งใกล้เคียงกับด้านหน้า สถานที่เหมาะสมจะเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัส ส่วนลำโพง 10 องศามี FAR เท่ากับ 12 สถานที่เหมาะสมจะเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่แคบมาก ดังนั้น FAR จะช่วยวางลำโพงในพื้นที่ สำหรับการออกแบบระบบเสียง

อัตราส่วนความใกล้เคียง (The Proximity Ratio)

สำหรับการใช้งาน หากทุกที่นั่งมีระยะห่างเท่ากันจากแหล่งกำเนิดเสียง การได้ยินระดับเสียงที่เท่ากันคงเป็นงานง่าย ๆ แต่ความจริงไม่เป็นเช่นนั้น สิ่งที่ต้องสนใจคืออัตราส่วนความใกล้เคียง ระหว่างที่นั่งใกล้และไกลที่สุดในพื้นที่ครอบคลุมของลำโพง

หากที่นั่งทุกที่นั่งเท่ากันในระนาบหนึ่ง อัตราส่วนความใกล้เคียงจะเท่ากับ 1 แต่เมื่อระยะห่างเพิ่มขึ้น ความแตกต่างของระยะไกลและใกล้ จะสร้างข้อกำหนดของระดับที่ไม่สมมาตร ซึ่งต้องมีการชดเชย

การชดเชยดังกล่าวสามารถทำได้อย่างน้อยหนึ่งใน 2 วิธีคือ รูปแบบการครอบคลุมของลำโพง จะต้องมุ่งเน้นเพื่อชดเชยความไม่สมมาตร หรือต้องใช้ลำโพงหลายใบ เพื่อสร้างรูปร่างการครอบคลุมที่ไม่สมมาตรตามสัดส่วนของผู้ฟัง

อัตราส่วนความใกล้เคียงสามารถแสดงเป็นตัวเลขหรือเป็น dB (20log ของอัตราส่วน) เช่น อัตราส่วน 2 แสดงว่ามีความไม่สมดุล หรือต่างกันที่ 6 dB

ตาราง แสดงอัตราส่วนความใกล้เคียง และมุม เพื่อใช้ในการปรับมุม และเลือกลำโพง ตัวอย่าง อัตราส่วน 2:1 มุมลำโพงถึงพื้นที่หน้าและหลังต่างกัน -40 องศา ต้องใช้ลำโพงมุมกระจายเสียง 80 องศา ที่มุมก้ม 0 องศา

อัตราส่วนความใกล้เคียง มีความหมายเกี่ยวกับ การควบคุมความแปรปรวนของสเปกตรัมความถี่ แม้ว่าจะมีการออกแบบลำโพง หรือไลน์อาร์เรย์ให้มีการควบคุมทิศทางที่เพียงพอ เพื่อชดเชยระดับช่วง HF สำหรับอัตราส่วนเสียงสูงนั้นเป็นเรื่องง่าย

แต่ก็ยากที่จะรักษาไว้ในย่านความถี่ต่ำที่ใกล้เคียงกันในพื้นที่ สิ่งนี้สามารถส่งผลให้เกิดความแปรปรวนทางสเปกตรัมความถี่ขนาดใหญ่ เนื่องจากการเลื่อน Pink Shift ที่มากเกินไปในพื้นที่ใกล้เคียงกัน

วิธีการพิจารณาความจำเป็น ต่อการเพิ่มเติมลำโพงในพื้นที่ที่ไม่ครอบคลุม ยกตัวอย่างเช่น ช่องว่างใกล้กับลำโพงที่มุมกระจายเสียงไม่ครอบคลุม คำตอบขึ้นอยู่กับว่า มีผู้ฟังในพื้นที่เหล่านั้นหรือไม่ ? หากพื้นที่การฟังเข้ามาใกล้ อัตราส่วนกว้างยาวการตอบสนองจะเกินขีดจำกัด

อัตราส่วนความใกล้เคียง จะช่วยการพิจารณาว่า เมื่อใดควรใช้ลำโพงเสริม ในรูปแบบของการเติมลำโพงต่าง ๆ เช่น อุดด้านข้าง เติมด้านหน้า ฯลฯ หากอัตราส่วนความใกล้เคียงเป็น 1 จะเห็นได้ชัดว่าไม่จำเป็นต้องมีลำโพงเสริม แต่เมื่ออัตราส่วนความใกล้เคียงเท่ากับ 2 (6 dB) สามารถที่จะชดเชยระยะทางด้วยการสูญเสีย On Axis -6 dB ในพื้นที่ใกล้ ดังที่เห็นจากรูปแบบคันธนูครอบคลุม

ต่อมาเกิด Pink Shift จากการสูญเสีย HF ในแนว Axis บริเวณใกล้ Off Axis อาจเทียบได้กับการสูญเสียทางอากาศของ HF และการรวมของ LF จากเสียงสะท้อนในบริเวณท้ายห้อง ทำให้เกิดความเท่าเทียมกัน

แต่ความเท่าเทียมนี้มีขีดจำกัด อัตราส่วนความใกล้เคียง 4 จะต้องมีการชดเชย Pink Shift ถึง 12 dB ระหว่างตำแหน่งใกล้และไกล เพื่อลดความแปรปรวนทางสเปกตรัมความถี่ สิ่งนี้จะต้องมีการควบคุมทิศทางที่ดีมาก ๆ ในช่วงความถี่ที่ขยาย ซึ่งเป็นความท้าทายสำหรับลำโพงไลน์อาร์เรย์ และแทบเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับลำโพงเพียงใบเดียว

เมื่ออัตราส่วนความใกล้เคียงจำนวนเพิ่มขึ้น ระบบลำโพงจะต้องตอบสนองด้วยการควบคุมทิศทางที่เพิ่มขึ้น เพื่อลดความแปรปรวนของสเปกตรัมความถี่ให้เหลือน้อยที่สุด

อัตราส่วนความใกล้เคียงเป็นการวัดความไม่สมมาตรของรูปร่างพื้นที่ครอบคลุม ซึ่งเป็นวิธีแก้ปัญหาความแปรปรวนทางสเปกตรัมความถี่ ที่เกิดจากอัตราส่วนความใกล้เคียงจำนวนสูง ซึ่งหมายถึงความไม่สมมาตรในระบบลำโพง จะต้องเพิ่มองค์ประกอบไลน์อาร์เรย์ที่ระดับล่างเพื่อให้เสียง On Axis ก้มเข้ามาในพื้นที่ใกล้เคียง

การเพิ่มลำโพงไลน์อาเรย์นี้จะเพิ่มช่วง HF โดยมีผลกระทบ LF ในพื้นที่น้อยที่สุด ผลลัพธ์คือการลดความแปรปรวนทางสเปกตรัมความถี่

พื้นที่ครอบคลุมที่มีอัตราส่วนความใกล้เคียงตั้งแต่ 2 ขึ้นไป จะต้องได้รับระบบลำโพงย่อย ภายใต้ลำโพงหลัก นี่เป็นอีกครั้งในการต่อสู้กับความไม่สมดุลของระยะ และรูปแบบการครอบคลุมเสียง

ความแปรปรวนระดับต่ำสุด

รูปร่างสมมาตร

เนื่องจากพื้นที่ฟังทั้งหมด ไม่ได้เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าเสมอไป จึงจำเป็นต้องพิจารณารูปร่างพื้นฐานอื่น ๆ ด้วย

จากรูปจะเห็นรูปทรงต่าง ๆ ที่ทำให้เกิดผลกระทบต่อรายละเอียด ในการตัดสินใจเลือกมุมครอบคลุมได้ ซึ่งในแต่ละกรณี จะยึดจากจุดกึ่งกลางจากทั้งด้านยาวและกว้าง ทำให้อัตราส่วนกว้างยาวเท่ากับสี่เหลี่ยม เพื่อให้ได้ค่าความแปรปรวนระดับต่ำสุดคงที่ แม้ว่าปริมาณส่วนที่ล้มและขาดของพื้นที่ จะเปลี่ยนไปสำหรับแต่ละรูปร่าง แต่นี่ก็เป็นรูปร่างที่มุมครอบคลุมของลำโพงที่ทำหน้าได้ดีที่สุด

รูปร่างไม่สมมาตรด้านหน้า/ด้านหลัง

นอกจากนี้ยังมีรูปทรงด้านซ้าย/ขวา และด้านบน/ล่าง สำหรับการใช้งานในแนวตั้ง ซึ่งไม่สมมาตรด้วยเช่นกัน

จากรูปความไม่สมมาตรด้านหน้า/ด้านหลังในทุกกรณี ความยาว On Axis จะคงที่ แต่จุดกึ่งกลางความกว้างจะเปลี่ยนไปสำหรับแต่ละรูปร่าง ปัจจัยชี้ขาดในการกำหนด Aspect Ratio คือความยาว On Axis และความกว้างจุดกึ่งกลาง ดังนั้นมุมที่ครอบคลุมที่ใช้จึงเปลี่ยนไปตามแต่ละรูปในกรณีนี้

รายละเอียดของรูปร่าง จะกำหนดปริมาณของส่วนที่ล้นและขาด ซึ่งเป็นสัดส่วนกับอัตราส่วนของความยาว และความกว้างของจุดกึ่งกลาง Aspect Ratio

จุดสำคัญที่ต้องระบุคือ ความแตกต่างของแนว Axis และอัตราส่วนใกล้เคียงจากลำโพง หมายความว่าพื้นที่เหล่านี้จะมีการตอบสนองที่แตกต่างกันมาก พื้นที่ล้นหรือขาด ที่ด้านบนสุดของรูปทรงเหล่านี้ จะยังคงอยู่ในมุมที่ครอบคลุม และเป็นไปได้มากว่า จะมีระดับที่แตกต่างกันเพียงไม่กี่ dB จากการตอบสนอง On Axis

ซึ่งตรงกันข้ามกับด้านล่างคือ Off Axis ดังนั้นจึงไม่มีโซลูชันลำโพงเพียงใบเดียว สำหรับรูปแบบการครอบคลุมประเภทนี้ การต้องการกำหนดค่าด้านล่างกว้าง และด้านบนแคบจะต้องนำมาใช้ในการเพิ่ม Main PA และระบบ Side Fill เพื่อเติมรูปร่างที่เหลือ

รูปร่างไม่สมมาตร ซ้าย/ขวา และหน้า/หลัง

ความไม่สมมาตรอีกรูปแบบหนึ่ง เกิดขึ้นเมื่อรูปร่างมีทิศทางต่างกันไปทางซ้ายและขวา หรือด้านบนและด้านล่าง สำหรับการใช้งานลำโพง เมื่อจุดกำเนิดลำโพงอยู่นอกศูนย์กลาง จะต้องเล็งกลับไปที่ศูนย์กลางเสมอ

วิธีความแปรปรวนสูงสุดที่ยอมรับได้

ความแปรปรวนสูงสุดที่ยอมรับได้ คือให้มุมครอบคลุมที่จุด -6 dB ตกไปที่ขอบไกลสุดของพื้นที่การฟัง ระดับความต่างของวิธีนี้กับวิธีความแปรปรวนต่ำสุด จะขึ้นอยู่กับรูปร่างของพื้นที่ครอบคลุม

ความครอบคลุมอัตราส่วนด้านข้าง (Lateral Aspect Ratio Coverage) หาได้จาก Coverage Angle = 2asin(LAR/2) โดยที่ LAR = กว้าง / ยาว

ยกตัวอย่างเช่น พื้นที่ยาว 20 เมตร กว้าง 10 เมตร LAR จะเท่ากับ 0.5 และมุมครอบคลุมลำโพงที่ต้องใช้จะหาได้จากสมการ

Coverage Angle = 2asin(LAR/2)

พื้นที่ยาว 20 เมตร กว้าง 10 เมตร จะต้องใช้มุมครอบคลุมลำโพงเท่ากับเท่าใด จาก Coverage Angle =2asin(LAR/2) โดยที่ LAR = 0.5

Coverage Angle =2asin(0.5/2)

Coverage Angle = 2asin(0.25)

Coverage Angle = 2 x 14.5

Coverage Angle = 29

ดังนั้น พื้นที่ยาว 20 เมตร กว้าง 10 เมตร จะต้องใช้มุมครอบคลุมลำโพงเท่ากับ 29 องศา หรือสามารถดูได้จากตารางด้านบนเพื่อเปรียบเทียบ Lateral Aspect Ratio

ความแตกต่างระหว่าง 2 วิธีนี้อาจแตกต่างกันไป ตั้งแต่ความแตกต่าง 2:1 ถึงไม่มีเลย ปัจจัยชี้ขาดคือการเลือกความกว้าง วิธีความแปรปรวนสูงสุดที่ยอมรับได้ จะใช้ความกว้างของจุดสิ้นสุดเป็นจุดอ้างอิง ตรงกันข้ามกับความกว้างของจุดกึ่งกลาง ที่ใช้โดยวิธีความแปรปรวนต่ำสุด

ในพื้นที่สี่เหลี่ยมผืนผ้าด้วยวิธีนี้ จะลดมุมที่ครอบคลุมของลำโพงลงครึ่งหนึ่ง

จากรูปผลลัพธ์ของวิธีนี้คือ ระดับการสะท้อนเสียงที่ลดลงในพื้นที่ ซึ่งหากขอบด้านข้างของรูปทรงเป็นพื้นผิวต่าง ๆ ทั้ง 2 วิธีเป็นตัวแทนของมุมครอบคลุมสูงสุด และต่ำสุดที่เหมาะสมสำหรับงาน ความแปรปรวนต่ำสุดเป็นวิธีที่ต้องการ แต่จะต้องหลีกทางให้วิธีความแปรปรวนสูงสุดที่ยอมรับได้ เมื่อเกิดการรวมคลื่นของเสียงสะท้อน ซึ่งให้ผลลัพธ์ที่แย่กว่า

ในโลกแนวนอนของการครอบคลุมของลำโพง จะพยายามเติมเต็มช่องว่างของเสียง แต่ในโลกแนวตั้ง การวางลำโพงบนพื้น โดยไม่ปรับมุม ผลที่ได้คือ ความครอบคลุมในแนวตั้งนั้นไม่สมมาตร

อย่างไรก็ตาม Aspect Ratio ยังคงเป็นตัวแปรหลักในการประเมินความครอบคลุม โดยจะปรับเปลี่ยนวิธีการ เพื่อรองรับมุมมองทางเรขาคณิตที่สำคัญของระนาบแนวตั้ง นั่นคือ สามเหลี่ยมมุมฉาก

รูปสามเหลี่ยมเป็นรูปทรงที่จำเป็นสำหรับการครอบคลุมในแนวตั้ง เพราะทำหน้าที่ได้ดีที่สุด พื้นที่ผู้ชมจะนั่งด้านตรงข้ามมุมฉาก เพื่อให้รับชมการแสดงได้ โดยให้มุมมองของลำโพงป็นรูปสามเหลี่ยม สำหรับการใช้งานที่รับชมการแสดงจากพื้นที่ราบ ต้องจำไว้ว่าลำโพงจะถูกยกสูงเหนือผู้ชมขึ้นไปอีก เพื่อสร้างมุมมองเดียวกัน

ข้อกังวลในการวางเส้นครอบคลุมคือ การสร้างระดับความแปรปรวนขั้นต่ำ ณ จุดที่กระทบกับพื้นผิว (ด้านตรงข้ามมุมฉาก) ตาม Aspect Ratio เส้นถูกลากจากจุดกึ่งกลางไปยังด้านล่างของส่วนครอบคลุม และขยายออกไปอย่างสมมาตร

ความยาวและความกว้างดังรูป เมื่อมองไกลออกไปจากรูปร่าง อัตราส่วนกว้างจะเพิ่มขึ้นตามความสูงของแถวที่นั่งสุดท้ายที่กำหนด สังเกตว่ามุมลาดเอียงนั้นไม่ใช่ตัวชี้ขาด ความยาวถึงที่นั่งสุดท้ายและความแตกต่างของความสูง ระหว่างที่นั่งด้านบนและด้านล่างจะเป็นตัวกำหนด Aspect Ratio

สิ่งนี้ไม่ได้หมายความว่าไม่มีความแตกต่างของระดับเสียงพื้นที่ครอบคลุม เมื่อพื้นที่ผู้ชมเต็มในบริเวณใกล้ลำโพงใน FAR ที่มากกว่า 1 โซลูชันลำโพงเพียงใบเดียวจะไม่พออีกต่อไป และจำเป็นต้องมีลำโพงเสริมด้านล่างเกิดขึ้น

ทิศทางและรูปร่าง

การวางเชิงมุมระหว่างลำโพงและพื้นผิว มุมครอบคลุมที่จำเป็นสำหรับรูปร่างในระยะทางที่กำหนด จะเปลี่ยน Aspect Ratio

เมื่อมุมการวางแนวเคลื่อนที่ ทำให้มีมุมครอบคลุมต่างกันไปตั้งแต่ 25 ถึง 180 องศา เพื่อรองรับการวางแนวที่แตกต่างกัน ในกรณีส่วนใหญ่ จะวางลำโพงโดยหันมุม On Axis ไปยังที่นั่งที่ไกลที่สุด

สรุปอัตราส่วนห้อง ติดตั้งลำโพงเบื้องต้น

นี่เป็นเพียงการ ติดตั้งลำโพงเบื้องต้น เท่านั้น ซึ่งจะเห็นข้อจำกัดต่าง ๆ ของการวางลำโพงเพียงจุดเดียว ในรูปแบบต่าง ๆ ซึ่งต่อจากนี้ในเรื่องถัดไป จะเข้าสู่กระบวนการแก้ไขที่ใกล้เคียงความสมบูรณ์เพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ ฝากติดตามต่อด้วยครับ