Coupled Line Source อาเรย์ และกระบวนการ

Coupled Line Source อาเรย์ เป็นส่วนหนึ่งในวิธีการของอาร์เรย์ลำโพง (Speaker Array Methods) เป้าหมายคือการหาอาร์เรย์ของลำโพง ที่จะนำไปสู่ความแปรปรวนทางสเปกตรัมขั้นต่ำ โดยกำลังมองหาวิธีการสร้างเส้นความสูงที่เท่ากัน บนความถี่ที่วางทับซ้อน ซึ่งเมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นก็จะถือได้ว่าบรรลุเป้าหมายแล้ว ดังที่ได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ แต่นี่คือ “สิ่งที่เป็นไปไม่ได้” แต่อย่างน้อยจะได้เห็นว่ามีวิธีการบางอย่าง ที่สามารถทำให้เข้าใกล้ได้มากกว่าวิธีอื่น ๆ

การตรวจสอบจะใช้รูปแบบที่คุ้นเคยอีกครั้ง ในชุดของขั้นตอนต่าง ๆ เช่น การเพิ่มทวีคูณของความถี่ที่ต่อเนื่องกัน ซึ่งในทางปฏิบัติไม่จำเป็นที่ต้องการวิเคราะห์ทุกย่านความถี่ต่อเนื่องกันทั้งหมด

โดยแต่ละสถานการณ์ จะแสดงเป็นส่วนประกอบของช่วงความถี่เสียงสี่ช่วง ตั้งแต่ 125 Hz ถึง 8 kHz โดยเพิ่มทีละ 2 อ็อกเทฟ ซึ่งวิธีนี้ให้รายละเอียดในระดับที่เพียงพอ ในการระบุแนวโน้มอย่างชัดเจน

Coupled Arrays

Coupled Speaker Array จะมีด้วยกันสี่ประเภท ที่จะถูกนำมาวิเคราะห์ สำหรับพฤติกรรมความแปรปรวนทางสเปกตรัม

โดยจะมี Line Source, Point Source แบบสมมาตร, Point Source แบบอสมมาตร และการรวมกันแบบไฮบริดของ Line Source และ Point Source เป็นอาร์เรย์ “J Array” แน่นอนว่าอาร์เรย์ทั้ง 4 มีความเข้มข้น และคุณสมบัติการแพร่กระจายของลำเสียงที่ต่างกัน

Coupled Line Source อาเรย์

Coupled Line Source ปัจจัยที่กำหนดคือองค์ประกอบลำโพงแต่ละรายการ ระยะห่าง และความยาวโดยรวม โดยจะแยกแต่ละปัจจัยเหล่านี้ออก และสังเกตการมีส่วนร่วมอย่างเป็นอิสระ ต่อลักษณะการตอบสนองโดยรวม

โดย Coupled Line Source จะมีสามตัวแปรที่ถูกตรวจสอบ สำหรับผลกระทบของความแปรปรวนทางสเปกตรัม นั่นคือ ลำดับของลำโพง ปริมาณ และความไม่สมดุลของระดับเสียง

ผลกระทบจากลำดับลำโพง

หนึ่งในลักษณะที่กล่าวถึงบ่อยที่สุดของ Line Sources คือความยาวของอาร์เรย์ ปริมาณของการควบคุมทิศทางความถี่ต่ำ และความสามารถด้านพลังงานนั้น เชื่อมโยงกันอย่างใกล้ชิดกับความยาวของอาร์เรย์

หากความยาวของ Line Length น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของความยาวคลื่นที่แผ่ออกมา ผลกระทบจะมีเพียงเล็กน้อย แต่เมื่อเกินครึ่งหนึ่งของความยาวคลื่นที่แผ่ออกมา ผลกระทบจะมากขึ้น

ในกรณีต้องการขยายสำหรับควบคุมความถี่ต่ำอีกอ็อกเทฟ จำเป็นต้องเพิ่มความยาว Line Length ขึ้นอีกเป็นสองเท่า

ปริมาณที่บรรลุการควบคุมความถี่ 125 Hz จะได้รับการควบคุมที่มากขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในทุกความถี่ที่สูงกว่า 125 Hz ด้วยเช่นกัน

จากรูปแสดงการแข่งขันด้านปริมาณลำโพง จะเห็นได้ว่าสามารถควบคุมได้มากขึ้น เมื่อปริมาณและความยาว Line Length เพิ่มขึ้น

และยังเห็นได้ว่าปริมาณการควบคุมที่ 125 Hz จะไม่ใกล้เคียงกับปริมาณการควบคุมที่ 500 Hz เมื่อขยาย Line Length จะส่งผลเพียงทำให้ทั้งสองช่วงแคบลงเท่านั้น

Line Length กำหนดขีดจำกัดของการบังคับความถี่ต่ำ (LF steering) และเกี่ยวข้องโดยตรงกับเรื่องนี้

ทันทีที่ความยาวคลื่นน้อยกว่าความยาว Line Length ภาพจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

ปัจจัยที่มีผลมากที่สุดคือการกระจัด หรือระยะห่างระหว่างองค์ประกอบลำโพงภายใน Line

เมื่อความยาวคลื่นลดลง ความแตกต่างระหว่างองค์ประกอบ 4 ใบ และ 8 ใบ จะเปลี่ยนจากปัจจัยที่ไม่สำคัญเป็นปัจจัยที่มีผลมากที่สุด

และเมื่อความยาวของ Line Length เพิ่มขึ้น นั่นคือการขยายฐานของปิรามิดคู่ขนาน โดยปริมาณขององค์ประกอบจะกำหนดความสูงของปิรามิดนั้น ๆ

ตอนนี้มาตรวจสอบความยาวของ Line Length แยกกัน และในขณะเดียวกันก็เรียนรู้เกี่ยวกับ ผลกระทบของลำดับลำโพงใน Coupled Line Source

รูปแสดงสามสถานการณ์สำหรับการเปรียบเทียบ

ทั้งหมดมีความยาว Line Length ที่เท่ากันโดยประมาณ แม้ว่าจะประกอบด้วยองค์ประกอบลำโพงในปริมาณที่แตกต่างกัน

ระบบลำโพงลำดับที่หนึ่งที่มีจำนวนน้อยกว่า จะถูกเปรียบเทียบกับองค์ประกอบลำดับที่สองและสาม ที่มีจำนวนมากขึ้นตามลำดับ

ผลลัพธ์ที่ได้แสดงให้เห็นความสม่ำเสมอเกือบสมบูรณ์แบบในช่วง 125 Hz และ 500 Hz

เห็นได้ชัดว่าความยาว Line Length ไม่ใช่ลักษณะขององค์ประกอบแต่ละส่วน

การซ้อนทับขององค์ประกอบต่าง ๆ นั้น มากจนกระบวนการก่อสร้างปิรามิด ดำเนินไปในอัตราที่เท่ากัน เนื่องจากพื้นที่โดยรวมที่พื้นปิรามิด ( Line Length) มีความยาวเท่ากัน

เมื่อเข้าสู่ช่วง 2 kHz สังเกตว่ารูปร่างของลำเสียงไปข้างหน้ายังคงตรงกัน แต่ระดับของปีกด้านข้างนั้นมีความผันแปรสูง

ลำโพงลำดับที่หนึ่งในกรณีนี้ มีการตอบสนองกว้างที่สุดใน 2 kHz และผลที่ได้คือลำโพงด้านข้างที่รอดพ้นจากการควบคุมลำเสียงไปข้างหน้า แสดงอาการลำเสียงทะลุผ่าน

เมื่อไปถึง 8 kHz จะเห็นระบบแยกออกเป็นการตอบสนองที่แตกต่างกัน

ระบบลำดับที่สามยังคงเป็นรูปแบบที่รู้จักกันดีของปิรามิดคู่ขนาน

ในกรณีนี้ ความยาว Line Length ยังคงมีความสำคัญ เนื่องจากจะส่งผลต่อระยะทางที่เดินทาง ก่อนที่การประกอบปิรามิดจะเสร็จสมบูรณ์

การตอบสนอง HF ของลำโพงอันดับหนึ่ง ไม่ได้ถูกครอบงำด้วยความยาวของ Line Length

ความยาวคลื่นความถี่สูงขนาดเล็ก ที่มีรูปแบบกระจาย 90 องศา จะผ่านกันและกันเป็นแหล่งกำเนิดที่ไม่เชื่อมโยงกัน (Uncoupled Sources)

การตอบสนองแบบรวมเป็นลักษณะขาดรุ่งริ่ง และฉีกขาดในการครอบคลุม 90 องศา พร้อมระดับ Ripple Variance ความแปรปรวนของระลอกคลื่นที่มีระดับเสียงใกล้กัน รวมกันเกิด Combing ที่ลึก

ระบบลำดับที่สองมีพฤติกรรมคล้ายกัน แม้ว่าจะถูกจำกัดให้อยู่ในโซน 40 องศาก็ตาม

สรุปได้ดังต่อไปนี้

ความยาวของ Line Length เป็นปัจจัยหลักในความเข้มข้นของลำเสียงความถี่ต่ำใน Coupled Line Source

ความเข้มข้นของลำเสียง สามารถดำเนินต่อไปจนถึงช่วง HF ได้ก็ต่อเมื่อ ความกว้างของลำเสียง ลดลงตามสัดส่วนการกระจัดของความยาวคลื่นองค์ประกอบ

เฉพาะระบบองค์ประกอบลำดับที่สาม ที่มีความชันของความกว้างลำเสียงแคบลงอย่างต่อเนื่องเท่านั้น ที่ตรงตามเกณฑ์เหล่านี้ !!

ผลกระทบด้านปริมาณ

ปัจจัยต่อไปที่ต้องตรวจสอบคือปริมาณ โดยเริ่มจากสองหน่วยองค์ประกอบลำโพง และเพิ่มเป็นสองเท่าในสี่ขั้นตอนจนถึง 16 หน่วย

รูปแสดงผลลัพธ์ที่ได้ โดยมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นดังต่อไปนี้

1. รูปแบบความครอบคลุมจะแคบลงอย่างต่อเนื่อง 50 เปอร์เซ็นต์ เมื่อปริมาณเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

2. อัตราส่วนของความแปรปรวนของสเปกตรัมจะไม่เปลี่ยนแปลงตามปริมาณ ความถี่ทั้งหมดจะแคบลงตามปริมาณที่เพิ่มขึ้น แต่ความแตกต่างระหว่างช่วงความถี่ทั้งสี่ยังคงมีอยู่ และไม่มีปริมาณใดที่ทำให้การพุ่งของความถี่ช่วงต่ำ ไล่ทันการแคบลงของช่วงความถี่ที่สูงขึ้น

3. ความเข้มข้นของลำเสียง (ปิรามิดคู่ขนาน) เป็นแรงผลักดันหลัก

4.ปริมาณที่มากขึ้นจะทำให้ความแปรปรวนทางสเปกตรัมลดลง หากช่วงของการมองไม่ขยายออกไปไกลพอที่จะมี Coupling ทั้งช่วงความถี่ ทั้งนี้ช่วงความถี่ต่ำ / กลางจะวิ่งเต็มเส้นทางของปิรามิด ในขณะที่ความถี่สูงและกลางสูงระยะยังไม่ถึงจุดยอดสุด

หากเข้าใจความแปรปรวนทางสเปกตรัมขั้นต่ำแล้ว จะเห็นรูปแบบความครอบคลุม (Coverage Pattern)  วางซ้อนกันเมื่อความถี่เพิ่มขึ้น แต่ไม่ใช่ในกรณีนี้ เมื่อความถี่เพิ่มขึ้น การครอบคลุมก็จะแคบลง

มีสองตัวเลือกสำหรับเส้นของความแปรปรวนสเปกตรัมขั้นต่ำ

อย่างแรก สามารถเคลื่อนที่ตามเส้น Unity Crossover ในทิศทางกว้าง (หรือสูง) ของอาร์เรย์ได้ เส้นนี้มีอยู่ในทุกอาร์เรย์ และทุกช่วงความถี่

ระยะทางของเส้นนี้จากแหล่งกำเนิดเสียง จะแตกต่างกันตามความถี่ และความกว้าง (หรือความสูง) ตามจำนวนขององค์ประกอบ เมื่อเพิ่มระยะทาง เส้นนี้จะหดลงเรื่อย ๆ จนกว่าจะถึงยอดปิรามิด

ปริมาณองค์ประกอบมากที่สุด และความถี่สูงสุด จะเป็นกลุ่มสุดท้ายที่ขึ้นไปถึงยังยอดปิรามิด โดยเมื่อถึงจุดสูงสุดแล้ว พฤติกรรมของอาร์เรย์จะมีลักษณะเป็นองค์ประกอบเดียว นี่คือลักษณะของ Coupled Line Source ซึ่งเป็นจุดขายสำคัญ

อย่างไรก็ตามกับความจริงที่ว่า การเปลี่ยนแปลงมุมครอบคลุม เกิดขึ้นในระยะทางที่แตกต่างกันเมื่อความถี่เพิ่มขึ้นนั้น ไม่เป็นที่เข้าใจหรือรับทราบกันอย่างกว้างขวาง

ผลลัพธ์ของ Coupled Line Source คือการเปลี่ยนแปลงรูปร่างตามความถี่ ที่อาจขยายออกไปได้ในระยะทางที่ไกลมาก ๆ

ในตอนต้นของกระบวนการ จะมีเส้นตรง Flat Line ของความแปรปรวนขั้นต่ำ ที่เปรียบเสมือนเป็น “กำแพงของเสียง” ที่ขยายไปข้างหน้า

ในพื้นกลางระบบ จะอยู่ในสถานะของการเปลี่ยนแปลงรูปร่างตามความถี่และระยะทาง

ที่ปลายสุดจะมีมุมครอบคลุมที่กำหนดไว้ ซึ่งหมายความว่า จะพบเส้นความแปรปรวนต่ำสุดประเภทที่สองได้แล้วในชื่อ เส้นความครอบคลุมคันธนู (Coverage Bow)

เส้นความครอบคลุมคันธนู (Coverage Bow) ถูกดึงให้มากขึ้นเมื่อความถี่สูงขึ้น ดังนั้นจุดใกล้ Off-Axis จึงเคลื่อนที่ตลอดเวลา

ผลลัพธ์คือเส้นทางที่เชื่อมระหว่างจุดที่เท่ากัน (Points of Equality) ของเส้นความแปรปรวนต่ำ จะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาเมื่อความถี่เปลี่ยนไป

ช่วงความถี่สูงไม่ขยายเต็มที่ จนกว่าปิรามิดคู่ขนานจะประกอบเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์

เนื่องจาก 8 kHz เป็นย่านที่มีทิศทางมากที่สุดในบรรดาช่วงที่แสดง จึงต้องใช้ระยะทางที่ไกลที่สุดกว่าจะถึงจุดสูงสุด

เมื่อถึงจุดสูงสุด การตอบสนองจะราบเรียบที่ยอดปิรามิด หากไม่นับ หรือชดเชยการสูญเสียเสียงในอากาศของ HF

แบ่งเส้นทางออกเป็นสามเส้นทาง

• เส้นทางจากยอดปิรามิด ย้อนตรงกับไปยังแหล่งกำเนิดเสียง
• เส้นทางเคลื่อนที่ออกในแนวรัศมี Axis
• เส้นทาง เส้นความครอบคลุมคันธนู (Coverage Bow) ของความแปรปรวนขั้นต่ำ

เส้นทางจากยอดปิรามิด ย้อนตรงกับไปยังแหล่งกำเนิดเสียง คือการตอบสนองที่คงที่

การเคลื่อนไหวใด ๆ ที่อยู่ใกล้แหล่งที่มาของเสียง จะเกิดการลดลงของความถี่สูง (Pink Shifting)

สาเหตุที่เกิดเช่นนี้เป็นเพราะการเคลื่อนที่ภายในปิรามิด ทำให้หลุดออกนอกแกน (On-Axis) ออกไปหาองค์ประกอบเพียงบางส่วนเท่านั้น

เมื่อเข้าใกล้แหล่งกำเนิดเสียงมากขึ้น จะทำให้เข้าไปในพื้นที่ Gap Crossover ขององค์ประกอบ HF และการมีส่วนร่วมในการตอบสนองโดยรวมจะลดลง

ความถี่ที่ต่ำกว่า เนื่องจากรูปแบบที่กว้างกว่าความถี่สูง จะยังคงทับซ้อนกันอย่างเต็มที่ และการเพิ่มจะอยู่ที่ค่าสูงสุด

ยิ่งเข้าใกล้มากขึ้น จำนวนขององค์ประกอบความถี่สูง ที่คงอยู่ในโหมดครอสโอเวอร์จะลดลงอย่างต่อเนื่อง และผลลัพธ์ที่ได้คือการเปลี่ยนแปลงการตอบสนอง Pink Shifting อย่างต่อเนื่อง

เมื่อเพิ่มเอฟเฟกต์การดูดซับเสียงในอากาศเข้าไปในสมการนี้ Pink Shifting ให้เอฟเฟกต์บางอย่าง

ยอดปิรามิดซึ่งเป็นจุดที่อยู่ไกลที่สุด จะมีการสูญเสีย HF ทางอากาศมากที่สุด เมื่อขยับเข้าไปใกล้ การสูญเสียจะลดลง ในขณะเดียวกับที่การสูญเสียในแนว Axial จะเพิ่มขึ้น

ปัจจัยเหล่านี้จะชดเชยซึ่งกันและกันอย่างใกล้ชิดเพียงใด ขึ้นอยู่กับการใช้งานและสภาพอากาศ

ตอนนี้กลับไปที่ยอดปิรามิด และเคลื่อนที่ออกในแนวรัศมี Off-Axis ความถี่สูงสุดจะถึงจุด -6 dB ก่อนใคร โดยความถี่ที่ต่ำกว่าทั้งหมด จะมีค่าน้อยกว่า -6 dB ณ จุดนี้ และจะเกิด Pink Shifting ตามที่คาดไว้

การเคลื่อนที่เพิ่มเติมจะทำให้ความถี่สูงต่ำลงเรื่อย ๆ ต่ำกว่าเส้น -6 dB

สิ่งสำคัญคือต้องทราบว่า จะไม่สามารถระบุความครอบคลุมเป็นมุมได้ จนกว่าปิรามิดจะเสร็จสิ้น

ความครอบคลุมของปิรามิดสามารถแสดงในรูปของพื้นที่เท่านั้น ไม่ใช่มุม เนื่องจากปิรามิดไม่ได้เป็นมุมตลอดระยะทางจนกว่าองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องทั้งหมดจะมีสถานะเป็น Unity หรือ Overlap Crossover

การตอบสนอง HF ในปิรามิดมักจะสับสนกับการแพร่กระจายเชิงมุม และนำไปสู่ความเชื่อที่ว่า Line Source สามารถสร้างการกระจายความถี่ที่สม่ำเสมอได้เมื่อได้รับองค์ประกอบในจำนวนที่เพียงพอ

โดยสามารถดูได้จากรูปองค์ประกอบลำโพงอาร์เรย์สิบหกหน่วย ดูเหมือนจะมีความแปรปรวนของความถี่น้อยกว่า เมื่อเทียบกับปริมาณที่ต่ำกว่า

เอฟเฟกต์ดังกล่าวสามารถเพิ่มขึ้นเมื่อระยะทางน้อยลง ความแปรปรวนอย่างต่อเนื่องของความถี่จะปรากฏชัดเจนทันที

เหตุผลสำคัญก็คือ เมื่ออยู่ในปิรามิดคู่ขนาน จะอยู่ในโซนมุมแหลมของการรวม Ripple Variance ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีอัตราการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งสูงสุด นั่นคือความแปรปรวน Ripple Variance สูงสุด

แผนการคาดคะเนที่ดีจะกลบเกลื่อนปัจจัยสำคัญนี้ โดยการออกแบบความแปรปรวนขั้นต่ำ จะต้องประสบความสำเร็จในหมวดหมู่หลักทั้งสามประเภท ได้แก่ ระดับ การตอบสนองความถี่ และคลื่น

มีอีกหนึ่งเส้นทางที่ยังต้องติดตาม นั่นคือ เส้นความครอบคลุมคันธนู (Coverage Bow) ของความแปรปรวนขั้นต่ำ

โดยการเดินทางครั้งนี้ จะต้องเคลื่อนไปภายนอก เพื่อเพิ่มระยะทางจากแหล่งกำเนิดเสียง ไปยังจุดสูงสุดของปิรามิด

จำไว้ว่าเป็นที่ยอดปิรามิด แหล่งกำเนิดเสียงของกลายเป็น “ลำโพงเดียว”

เราไม่สามารถคาดหวังพฤติกรรม Inverse Square Law ได้จนกว่าลำโพงจะรวมเป็นหนึ่ง

ตอนนี้สามารถหาแนวโค้งที่ครอบคลุมของความแปรปรวนขั้นต่ำได้ โดยระยะทางที่ปลายด้านหนึ่ง เท่ากับสองเท่าจากฐานถึงยอดปิรามิดในแนว On-Axis และปลายอีกด้านถึง Off Axis

สิ่งที่จะพบคือมุมครอบคลุมที่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบดั้งเดิมหารด้วยปริมาณ

เอฟเฟกต์เหล่านี้แสดงในรูปต่อไปนี้

ก่อนที่จะดำเนินการต่อ มาใช้เวลาสักครู่เพื่อพิจารณาว่า องค์ประกอบประเภทใดที่จำเป็นในการสร้างความแปรปรวนขั้นต่ำของ Coupled Line Source Array

จะเห็นว่าได้อาร์เรย์ที่มีหน่วยความกว้างของลำเสียงที่แบนราบมุมกว้าง จะแตกออกจากกันด้วยความแปรปรวนระลอกคลื่นในช่วง HF

เนื่องจากการกระจัดมีขนาดใหญ่และการเหลื่อมเชิงมุมสูงเกินไป เราจะต้องลดระยะการกระจัดให้เหลือน้อยที่สุด และทำให้การเหลื่อมเชิงมุมคงที่

องค์ประกอบจะต้องมีขนาดเล็กที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และวางซ้อนกันเพื่อให้มีระยะห่างน้อยที่สุด

ความแปรปรวนต่ำสุดมีสองทางที่จะเป็นไปได้ คือต้องหาแนว “Wall of Sound” ของความแปรปรวนต่ำสุด หรือเส้นความครอบคลุมคันธนู “Coverage Bow” ทั้งสองอย่างนี้ต้องการความกว้างของลำเสียงที่คงที่มากกว่าความถี่

เส้นความครอบคลุมคันธนู (Coverage Bow) จะมีรูปร่างเหมือนกันทั้งมุมและระยะทางสำหรับทุกความถี่ หากความกว้างของลำเสียงทั้งหมดคงที่

เลือกมุมไหน ? หากองค์ประกอบลำโพงมุมกว้าง จะกระจัดกระจายไปตามความแปรปรวนของระลอกคลื่น (Ripple Variance) ส่วนมุมแคบ จำเป็นต้องมีตู้ขนาดใหญ่มาก เพื่อควบคุมความถี่เสียงกลางและความถี่ต่ำ

ความเป็นจริงทางกายภาพนี้น่าจะสร้างการกระจัดมากเกินไป สำหรับการ Coupling ที่มีประสิทธิภาพและไม่เป็นสัญญาที่ดี

มีการใช้ระบบ “Line Array” มากมายที่อ้างในลักษณะต่าง ๆ เพื่อรวมลักษณะการทำงานขององค์ประกอบที่ต่อเนื่องกันเป็นองค์ประกอบเดียว

ระบบเหล่านี้สามารถสร้าง Line ของความแปรปรวนขั้นต่ำ สำหรับช่วงความถี่และระยะทางที่จำกัด

ผู้ฟังและวิศวกรที่ปรับแต่งระบบจะพบว่า ตัวเองอยู่ในโซนที่กำลังเปลี่ยนแปลงระหว่างการรับรู้มิติ และการกระจายเสียง โดยผู้ฟังอาจจะไม่สนใจ

แต่สำหรับวิศวกรการปรับแต่งระบบ ความแตกต่างเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้อง กลยุทธ์การปรับแต่งต้องการรูปแบบครอบคลุมที่สามารถกำหนดได้และมีความเสถียร

ระบบที่กำลังเปลี่ยนแปลงเพียงแค่สามารถปรับให้ตรงกับจุดในพื้นที่ ระบบเหล่านี้ย่อมสามารถทำให้เสียงดังและมีพลัง

ลำโพงลำดับที่สามสมัยใหม่ ยังคงสามารถปฏิบัติตามได้ ดังที่จะได้เห็นในไม่ช้า

ระดับเสียงอสมมาตร

มีเพียงตัวเลือกเดียวสำหรับความไม่สมมาตรใน Coupled Line Source Array คือ ความไม่สมมาตรของระดับเสียง

องค์ประกอบที่มีความครอบคลุมที่ใกล้เคียงที่สุด สามารถปรับระดับให้ลดลงเพื่อชดเชยความใกล้เคียงได้

แน่นอนว่านั่นเป็นความคิดที่ผิด และไม่ถูกต้อง

*รูปฝั่งขวาแสดงการลดระดับ Level Taper Effects ลงทุก 1 dB ต่อเนื่องในแต่ละองค์ประกอบ

เนื่องจากลำโพงทั้งหมดมีการวางในแนวเดียวกัน จึงไม่มีการแบ่งแยกระยะใกล้และไกล

ผลลัพธ์ของการลดลงของระดับดังกล่าว ไม่น่าแปลกใจที่ไม่ได้ผลในการบรรลุความคืบหน้าใด ๆ ไปสู่เป้าหมายที่มีความแปรปรวนต่ำ

การวางแนวที่ซ้ำซ้อนขององค์ประกอบ กำหนดว่าพื้นที่ครอบคลุมที่จะทับซ้อนกัน และการลดระดับจะทำให้รูปทรงเรขาคณิตของการรวมปิรามิดเอียง

ในบริเวณ Gap Crossover การปรับระดับให้ลดลง ทำให้มีการเปลี่ยนทิศทางของการตอบสนองอย่างไม่สมมาตร และสนับสนุนองค์ประกอบลำโพงที่ดังกว่า

สิ่งที่ได้คือ การตอบสนองมีลักษณะของรูปร่างความแปรปรวนขั้นต่ำ ในการตอบสนอง HF สำหรับระยะทางที่จำกัดลง

หลังจากที่ครอสโอเวอร์ทั้งหมดซ้อนทับกัน การตอบสนองจะกลับมาทำงานต่อ ในพฤติกรรมความเข้มข้นของลำเสียงที่พบใน Line Source Arrays

การลดระดับ Level Tapering Effectively ช่วยลดจำนวนองค์ประกอบที่เอื้อต่อปิรามิด และเป็นผลให้เกิดพฤติกรรมเลียนแบบอาร์เรย์ที่มีความยาวสั้นลง (องค์ประกอบน้อยลง) สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนคือ ระดับความสมมาตรมากขึ้นเมื่อความถี่ลดลง

แนวโน้มที่สำคัญที่ควรสังเกตคือ ตำแหน่งของยอดปิรามิดเหนือความถี่ สังเกตการเคลื่อนที่ขึ้นของจุด On-Axis เมื่อความถี่เพิ่มขึ้น

นี่เป็นเพราะการเพิ่มขึ้นของการแยกเมื่อความถี่สูงขึ้น ส่งผลให้ศูนย์กลางประกอบด้วยองค์ประกอบที่ทับซ้อนกันน้อยลง ศูนย์กลางของปิรามิดจึงสูงขึ้น

เราพบกับความท้าทายที่ไม่สามารถเอาชนะได้ ในการค้นหาความแปรปรวนขั้นต่ำในรูปแบบของความถี่ในการตอบสนอง

หากเราใช้จุด On-Axis ที่ Far Field ในความถี่สูงเป็นจุดเริ่มต้น จะพบว่าอยู่นอกแกนกลาง (Center Axis) ในช่วงความถี่อื่น ๆ

ความแปรปรวนของการตอบสนองความถี่ในช่วงเปลี่ยนผ่านนี้ จะไม่ใช่การเปลี่ยนแปลง Pink Shift ที่ราบรื่นและต่อเนื่องอย่างที่หวังไว้

สรุป Coupled Line Source ระดับเสียงอสมมาตร

ส่วนหมวดหมู่อื่น ๆ ของความผันผวน ก็ไม่ดีกว่าคู่ที่สมมาตร  Ripple Variance จะยังคงสูงเนื่องจากการเหลื่อมกันภายในโซนสามเหลี่ยม

การปรับระดับจะลดทอนความสามารถในการส่งกำลังโดยรวมของอาร์เรย์ โดยไม่มีการปรับปรุงในการลดความแปรปรวนอย่างมีนัยสำคัญ

นั่นทำให้การแลกเปลี่ยนนี้กลายเป็นสิ่งที่ไม่ดีอย่างยิ่ง